سر بروی شانه های مهربانت میگذارم. از غم نامردمی ها بغض ها در سینه دارم. شانه هایت را برای گریه ک. نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من که اورا دوست میدارم. ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمیخواهد. به برگ گل نوشتم من که اورا دوست میدارم. ولی افسوس او گل را به زلف کودکی آویخت تا اورا بخنداند. اون منم که عاشقونه شعر چشماتو میگفتم. هنوزم خیس میشه چشمام وقتی یاد تو می افتم. هنوزم میای تو خوابم تو شبای پر ستاره.

من همیشه اینارو یادم میره. که زیر درخت مجنون نگاهت نشینم. پشت پرچینای اون زلف سیاهت نشینم. شبا وقتی که ستاره در میآد. Che non siedo sotto il salice del tuo sguardo. Non siedo dietro la siepe degli tuoi capelli neri. Non siedo davanti al tuo bel viso. Quando sorge la stella nella notte.